#15 Jill Santopolo - "Światło, które utraciliśmy"

Autor : Jill Santopolo

Tytuł : "Śwatło, które utraciliśmy "

Tytuł oryginału : " The light we lost" 
Tłumaczenie: Mateusz Borowski

Wydawnictwo: Otwarte

Ilość stron: 347

Gatunek: literatura współczesna

"Niekiedy jedna chwila decyduje o naszym dalszym losie."

Bohaterowie książki - Lucy i Gabe - , poznają się w tragicznym dniu 11 września 2001 roku. W momencie, gdy wieże World Trade Center runęły, a miasto zamarło, dwójka głównych bohaterów odnajduje w sobie bratnie dusze. Życie jednak bywa przewrotne i gdy młodzi mają szanse gonić za swoimi marzeniami, chwytają się jej a ich drogi rozchodzą się w zupełnie innych kierunkach. Czy pierwsza miłość zostanie w ich pamięci już na zawsze ?

"To właśnie miłość. Sprawia, że człowiek czuje się nieskończony i niezwyciężony, jakby cały świat stanął przed nim otworem. Niestraszne mu żadne przeszkody, a każdy dzień jest pełen cudów."

Cała historia opisywana jest w narracji pierwszoosobowej. Lucy po latach opowiada wszystkie zdarzenia ze swojej perspektywy i ze swoimi odczuciami kierując swoje słowa właśnie do swojej pierwszej miłości. Nie przeszkadzałaby mi ta narracja, gdyby nie to że nie polubiłam głównej bohaterki i strasznie mnie ona wkurzała. Mimo swojego wieku zachowywała się jak naiwna nastolatka, która nie była w stanie pogodzić się z przemijającymi już zdarzeniami. 

Gabe to taki typ chłopaka, za którymi lata wiele dziewczyn. Jest on otwarty na otaczający go świat i potrafi z każdym nawiązać nić porozumienia. Momentami tak jak Lucy czułabym się w jego otoczeniu jak cień. W późniejszej historii, mężczyzna staje się sławny a to dzięki temu, że udało mu się osiągnąć cele za którymi pogonił w świat. Mam wrażenie, że w tamtych chwilach szuka pocieszenia u byłej kobiety tylko w chwilach swojej słabości. 

"Chyba o to chodzi, żeby zostawić po sobie ślad, dokonać czegoś ważnego. Zmienić świat na lepsze."

Może i sam pomysł na fabułę był dobry. Osadzenie głównych bohaterów w miejscu gdzie stała się tragedia, która dała im wiele do myślenia. Sam początek obiecujący, ale dalsza część jest naprawdę słaba. Ona - kobieta ciągle żyjąca dawną miłością, on - egoista skupiony tylko na swojej karierze. Książka zapowiada wielką miłość, a mi osobiście przypominało to nagłe zauroczenie. Słowo, którym mogę określić tę książkę to niezdecydowanie. Bohaterowie od początku do końca nie wiedzą czego chcą. Plus za okładkę, która jest przepiękna, a historia na szybki wieczór bez przywiązywania i wygórowanych "achów" i "ochów". 

"Nauczyłeś mnie, że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło. Nie wiem, jakie piękno i jakie światło teraz odnajdę. Ale spróbuje. Zrobię to dla ciebie. Bo wiem, że ty zrobiłbyś dla mnie to samo."

Ode mnie 2/5.