#72 Justyna Kopińska - "Polska odwraca oczy"

Autor: Justyna Kopińska

Tytuł: "Polska odwraca oczy"

Tytuł oryginału: ---
Tłumaczenie: ---

Wydawnictwo: Wydawnictwo Świat Książki

Ilość stron: 231
Gatunek: literatura faktu

"Bo aby przetrwać, człowiek musi koncentrować się na tym, co jest tu i teraz. A najważniejsze w życiu  to zaakceptować swoją przeciętność. Bo inaczej człowiek ma wieczny niedosyt i nie umie być szczęśliwy."

Zbiór kilku kontrowersyjnych i zapierających dech w piersi reportaży nagradzanej dziennikarki. Znajdziemy tu kilka mocnych słów między innymi o nieletnich pacjentach szpitala psychiatrycznego, które były dręczone i wykorzystywane, o przemycie narkotyków w samych więzieniach czy o żonie Mariusza Trynkiewicza, która do tej pory nie wypowiadała się w mediach. 

"Według mnie w przypadku osiemdziesięciu procent molestowań i gwałtów ofiara sama jest sobie winna. Nikt mi nie wmówi, że jak dzieci idą samotnie do księdza na plebanie, to nie przeczuwają, że coś złego może się wydarzyć."

Autorka reportaży już od pierwszego tekstu rzuca czytelnika na głęboką wodę. Bowiem już na wstępie otrzymujemy kontrowersyjny wywiad z żoną Mariusza Trynkiewicza - przestępca seksualny, który zamordował 4 chłopców. Muszę się Wam przyznać, że podczas czytania tego konkretnego reportażu, ja nie dowierzałam, że można mówić takie rzeczy i jeszcze uparcie w nie wierzyć. Nie mieściło mi się to w głowie i powodowało, że musiałam odkładać tę książkę, żeby odetchnąć, bo było to dla mnie nie dość, że nierealne to jeszcze bardzo bulwersujące! 

Dalej nie jest lepiej, trafiamy na materiały, które mówią w oczywisty sposób o zbrodniach i krzywdach dokonywanych na dzieciach i to przez osoby duchowne! Mamy sporo słów o naszych polskich więzieniach, w których przestępczość toczy się swoim życiem, na bardzo wysokim poziomie. A na dodatek słów kilka o skorumpowanych urzędnikach czy o zatajaniu śledztw w perfidny sposób. 

Przez całą treść tej książki towarzyszyła mi ogromna masa emocji, od zdziwienia, irytacji, bezradności i niedowierzania, po obrzydzenia i ogromną złość. Ciężko jest uwierzyć w to, że takie rzeczy dzieją się w naszym kraju, że mało kto na to reaguje i cały czas z tyłu myśli pozostaje pytanie "dlaczego". 

Chyle czoła dla Justyny Kopińskiej, za to że zdecydowała się zagłębić w te brutalne sprawy, aż tak mocno. Że nie poddawała się słysząc " nie mam nic do powiedzenia" i uparcie brnęła do przodu. Że nagłaśnia te sprawy, że pozwoli wypowiedzieć się ofiarom, ale i oskarżonym. Że nie ocenia, ale drąży do wyjaśnienia. O takich rzeczach powinno się mówić i pisać więcej! Szczególnie teraz, gdy media są ograniczane, bo są i nie ma co do tego wątpliwości. 

"Resocjalizacja w więzieniu to fikcja. Jedyne funkcje zakładów karnych to kara oraz izolacja od potencjalnych ofiar."

Tylko gdy na blogach zaczęły pojawiać się recenzje o tej pozycji, wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Trafiła się okazja w empiku i nie zawahałam się ani chwili i już w drodze do domu zaczęłam podczytywać sobie pierwszy artykuł. I nie żałuje, że sięgnęłam po tę reportaże. Są one bardzo mocne, ale to dlatego że są tak prawdziwe. Mówią wprost i szczerze o danych sprawach, bez jakiegokolwiek zatajania czy ukrywania. Według mnie każdy powinien po nią sięgnąć i przekonać się co się dzieje. Nie jest to łatwy tekst, wywoła w Was wiele emocji, nie koniecznie tych dobrych, ale warto!